Ghana post!

Eefwua Nederlanders,

Inmiddels heb ik mijn ‘schoolvakantie’ hier goed in gezet met een weekend feesten in de hoofdstad van Ghana, Accra. Aankomende dinsdag komt Myrthe’s familie aan en gaan we een kleine rondreis maken en dus eindelijk meer van het prachtige land zien.

Bijna 2 weken geleden zouden de studenten eindelijk gaan beginnen met hun examenweek. Na een extra ingelaste week van herhaling, door de ‘stress’ van de leraren over het afkrijgen van de examens zouden we maandag 13 april van start gaan. Maar helaas toen wij op school aankwamen waren de examens ver te zoeken. De kinderen waren zenuwachtig en wilden maar al te graag beginnen met de toetsen.. Maandag ging hem niet worden.. De examens waren nog niet af, laat staan geprint. Ook dinsdag werd voor zowel ons als voor de kinderen opnieuw een nutteloze dag. Op woensdag konden we dan eindelijk beginnen met de examens.
Één overeenkomst was gelijk gevonden: ook in Ghana zijn spiekbriefjes hét hulpmiddel om de toets te halen. Zonder pardon pakken ze hun schrift op tafel en schrijven de antwoorden gewoon over of roepen in hun eigen taal door de klas naar medestudenten om te vissen naar het juiste antwoord.
Hoe de kinderen zich kunnen concentreren tijdens zo’n examen blijft voor mij een groot raadsel. Leraren zijn tijdens de toetsen ongestoord aan het praten, broertjes en zusjes lopen in en uit de klas voor pennen, gummen of geld. Stilte is dus ver te zoeken.

Tijdens de examens was het dus voornamelijk surveilleren en naderhand nakijken en beoordelen. De resultaten waren erg slecht. Na de vakantie werk aan de winkel voor ons dus!
Om de examenweek af te sluiten hebben we met de hele school een soort sportdag gehouden. Touwgetrokken, gevoetbald tegen de leraren en gedanst. De kinderen hebben zich enorm vermaakt en het was inspirerend om te zien hoe veel plezier zij kunnen maken met zo weinig materiaal.

Ook Myrthe’s 20e verjaardag hebben we niet zomaar voorbij laten gaan. Volgens Ghanese traditie werd Myrthe tijdens de stagedag eerst door de leraren de zee, en later tijdens de lunch ook door de jongens van het Beachcamp de rivier in gedragen en kopje onder geduwd. Ik ben nu toch stiekem best blij dat ik mijn verjaardag gewoon op de Nederlandse bodem mag vieren..

Oja, de Ghanese kleermaker heeft er ook een klant bij. Mijn eerste Ghanese jurk is af en ik wandel hier dus al rond als een ‘African woman’.

Aan de Nederlanders in Ghana wordt zeker gedacht. Afgelopen zaterdag organiseerde de Nederlandse Ambassade een ‘Orange Party’ waar we onbeperkt frikandellen, kroketten en bitterballen zouden kunnen eten en zoveel Heineken bier konden drinken als we wilden. Dat bier drinken is wel gelukt, de snacks stonden helaas nog op het vliegveld dus dat feestje ging niet door.
Goed vertegenwoordigd als Nederlandse studenten zijn we na afloop van het ‘Hollands feestje’ het Ghanese nachtleven in gedoken. Het leek weer even net of ik terug in Nederland was, Westerse clubs, top 40 muziek en natuurlijk shotjes!!


Tot snel weer!
Of zoals wij hier zouden zeggen: Loveyou, miss you, bye!